چند شب پیش هنگام بازگشت به خانه، از کنار مسجد جامع مهاباد «مزگهوتی سور» طبق روال همیشه عبور کردم، اما تفاوت آنجا بود که آن شب سر راه، سری به توالت عمومی مسجد زدم، تاریک بود، همین که وارد توالت شدم متوجه شدم یک چیزی کف توالت حرکت کرد، جا خوردم اما فقط تصویر نبود صدا هم داشت: «ها چیکار داری؟» کمی دقت کردم یکی از معتادانی بود که تصویرش در ته‌مانده‌ی ذهنم وجود داشت. به توالت دیگری رفتم، باز یک صحنه‌ی تکراری!
در پیگیریهایی که در این زمینه ، انجام دادیم؛ نیروی انتظامی در پاسخ به چاره‌اندیشی این وضعیت گفت: «دادستانی گفته است که جایی برای نگهداری آنان نداریم، تا جایی پیدا می‌کنیم کاری به آنها نداشته باشید.»
خادم و امام جماعت مسجد جامع هم نیز شکسته شدن قفلها و عدم پیگیری مأموران انتظامی را توجیه کار خود برای بازگذاشتن درب توالت عمومی در شب اعلام کردند، همچنین اشاره کردند که این وضعیت تنها به شبها اختصاص ندارد و در روز هم چنین صحنههایی قابل مشاهده است.
مسئول اورژانس اجتماعی، وابسته به سازمان بهزیستی هم اعلام کرد که رسیدگی به معتادان خیابانی خارج از دستور کار ما است.
«سلیمان منگوری»، از مسئولان انجمن پاراستنی ژین (DIC) که در زمینه‌ی مراقبت از معتادان، فعالیت می‌کند، گفت: «به مسئولان نیروهای انتظامی فشار بیشتری خواهیم آورد تا پیگیر مسئله باشند.» اما در پاسخ به این پرسش که چرا خودتان هیچ اقدامی نمیکنید، گفت: «دور جدید اعتیاد به مصرف شیشه رسیده است، مراقبت از مصرف‌کنندگان شیشه، آن هم به مدت 12 ساعت ممانعت از مصرف فاجعه است و نیروی انتظامی نیز همکاری لازم را در این زمینه ندارد، از سویی دیگر به علت نقل مکان انجمن، همچون دو سال پیش مکانی برای پناه دادن به آنها نداریم.»
این در حالی است که با شروع فصل سرما و اقامت در چنین مکان‌های نامناسب و غیر بهداشتی که بستر بیماریهای عفونی و ... است، هیچ سازمان دولتی و یا اجتماعی حاضر به حمایت از این قشر جامعه نمی‌باشد.
طبق قوانین معتادی که به عنوان یک بیمار شناخته می‌شود، اگر خود را به مراکز درمانی معرفی نکند مجرم است، اما شاهد آن هستیم که حتی مراجع قانونی، چنین معتادانی را به عنوان مجرم هم نمیشناسند و هیچ مرکز درمانی برای مراقبت از آنان حاضر نیست اقدامی انجام دهد.
نظرات